Rembrandt brengt zorg en horeca samen
Gezellig knappert het haardvuur. Aan een lange robuuste houten tafel leest een oudere heer de krant onder het genot van een kopje koffie, even verderop zit een jonge vrouw aan een hoge bartafel druk te typen op haar iMac. Gasten lopen bij binnenkomst meteen af op de lange industriële bar met dubbele biertap, de heerlijke geur van verse broccolisoep vult de ruimte… Bevinden we ons hier in een trendy restaurant of bar? Ja en nee. We zijn in het gloednieuwe Rembrandt, een instelling voor ouderen en revaliderende cliënten. Zij genieten in het sfeervolle restaurant ’s ochtends van een luxe ontbijtbuffet, tussen de middag staat de warme en koude lunch klaar en ’s avonds dineren ze à la carte van het dagelijks wisselende menu met verse streekproducten. Maar het is tegelijkertijd ook een ‘gewone’ horecagelegenheid, waar men feestjes en jubilea viert, speciaalbiertjes worden getapt en gasten genieten in een moderne omgeving, met uitkijk op een open keuken. En dat was precies wat Ad Verhagen, Manager Horeca en Gastvrijheid bij Zorgwaard en binnenhuisarchitect Henk Louer van Heineken voor ogen hadden.
Uitgangspunt is gastvrijheid
‘We wilden zorg op een horecamanier benaderen, met gastvrijheid als uitgangspunt en dat is prima gelukt’, zegt Verhagen. Dus geen receptie met een druk telefonerende receptioniste waarop je moet wachten, maar een uitnodigende houten bar met daarachter een gastvrouw die op het ene moment een bezoeker naar de kamer van meneer Bakker doorverwijst en vervolgens een perfect biertje tapt voor een gast van het restaurant. ‘Het was in eerste instantie even wennen voor onze medewerkers. Toen iemand een Spanish Coffee bestelde, zijn ze dat snel even gaan googlen. Er zijn in het begin wat traantjes geplengd, maar nu willen ze niet meer anders. Aan de andere kant is het heel leuk om te zien voor wie je kookt.
De tekst gaat verder onder de foto
Partners prikken een vorkje mee
Ook voor onze cliënten was het omschakelen, maar ook zij zijn zeer tevreden. We merken dat de ouderen veel vaker uit hun kamers komen. Na het eten blijven ze gezellig zitten aan hun tafeltje en praten ze nog even na. Partners van revaliderenden prikken ’s avonds gezellig een vorkje mee en die kleinzoon van 19 heeft opeens veel meer zin om op zondagmiddag op bezoek te gaan bij oma, want hij hoeft niet urenlang in een muffig kamertje te zitten. Ook bewoners uit de buurt weten ons zo langzamerhand te vinden. We hebben de rotary ook al op bezoek gehad en een 10-gangendiner geserveerd voor een afscheidsfeest. Dat zijn leuke dingen’, zegt Verhagen trots. Intussen zit Henk Louer geïnteresseerd om zich heen te kijken. ‘Zie je hoe goed die bar werkt? Mensen lopen er meteen naartoe, geweldig!’ Verhagen knikt instemmend. ‘Weet je nog dat we eerst bang waren dat de hoge tafels niet gebruikt zouden worden? Die zijn juist het meest populair. Ook over de wijnkast en de dertig soorten biertjes was men eerst een beetje sceptisch, maar het blijkt een geweldig succes. We zijn echt niet bezig om iedereen aan de drank te helpen, maar net als in een theater is het schenken van drankjes ondersteunend in wat we hier doen.’
Schuiven met stoelen
Natuurlijk zijn er ook dingen die al doende aangepast moesten worden en zitten er nog wat veranderingen in de pijplijn. Zo is de horecavergunning nog in aanvraag en moet er nog een commode in het toilet worden geplaatst. ‘We hebben natuurlijk ook te maken met gezinnen met jonge kinderen. Daar denk je in eerste instantie niet aan. Dat gold ook voor de tafelnummering op het terras. Daardoor werden we opeens overvallen toen het plotseling mooi weer werd en iedereen massaal buiten kwam zitten. Straks gaan we het terras nog gezelliger aankleden. Zodra de kinderen van de kinderopvang buiten gaan spelen op het pleintje, wordt het hier nog levendiger. Het is goed toeven aan het Rembrandtplein. Dat is een mooie knipoog vanuit 010 naar 020’, zegt Verhagen met een grijns.
De tekst gaat verder onder de foto
Leerproces
Ook de indeling van de restaurantruimte is er een leerproces geweest. Zo wordt er veel geschoven met stoelen, omdat een groot deel van de bezoekers per rolstoel of rollator het restaurant bezoekt en dus geen zitplek nodig heeft. ‘We zijn nu bezig met het bevestigen van beugels aan de muur waar we de stoelen tijdelijk op kwijt kunnen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat we de hele dag lege plekken hebben en we schuiven niet met tafels. Dat is wel even wennen voor de bewoners, die dat in de vorige vestiging wel gewend waren. Ook de komst van een paar statafels onlangs, omdat de ruimte toch wel erg open oogde, was even een puntje van aandacht. Mevrouw Janssen had hierdoor minder uitzicht vanaf haar vaste plekje en ook voor de bingo is hier in het restaurant geen plek meer. Ach ja, dat hoort bij vernieuwing’, zegt Verhagen met een knipoog.
Zwart plafond
Verhagen en Louer lopen een rondje door de ruimte en wijzen op de royale paden tussen de zitjes. Louer: ‘Dat is eigenlijk het enige verschil met een horecagelegenheid. Er moet ruimte zijn voor rolstoelen.’ Grenzend aan de restaurantruimte is de openbare bibliotheek. Verhagen: ‘Daarmee zijn we ook nog aan het stoeien. We gaan de dichte muur in de toekomst vervangen door een kast, zodat het er nog gezelliger uitziet en de beide ruimtes een eenheid worden.’ Louer laat er meteen zijn professionele oog over gaan en komt met een leuk idee waarin het logo van de Rembrandt kan worden geïntegreerd. Verhagen is blij met zijn input. ‘Henk en ik kenden elkaar niet, maar samen hebben we echt een prachtige sfeer neergezet met een echt horecagevoel.’ Louer: ‘Kijk bijvoorbeeld maar eens naar het zwarte plafond, daar zouden ze zelf niet op zijn gekomen maar het is heel sfeervol. Dat krijg je nooit voor elkaar als je alles vanuit de zorg insteekt. De retrostijl die nu trendy is, heb ik op een tijdloze manier toegepast. Het leuke is dat onze bewoners dit nog herkennen van vroeger en zich er meteen in thuisvoelen.’ Verhagen is heel ambitieus. Hij zit zit nog vol wilde plannen, zoals pianoconcerten en bierproeverijen. ‘We gaan voor topkwaliteit en we hopen straks ook op websites zoals Iens te staan met een hoog beoordelingscijfer. Ik denk dat we andere zorginstellingen echt kunnen inspireren. Dit is een heel nieuw terrein waarin wij graag als voorbeeld willen dienen. Wij gaan voor wachtlijsten in de zorg. Geen bed mag leeg zijn en iedereen moet zich hier prettig voelen. We blijven natuurlijk een verpleeghuis, maar wel eentje waarin de gast centraal staat. Ook degene die hier niet woont.’
