"Een uitzicht alleen is niet genoeg"
Op twaalf april bestond restaurant de Gerardushoeve precies 44 jaar. Eigenlijk al langer, want het landgoed was daarvoor al in het bezit van de grootouders van Eugène die op die plek een boerderij bestierden. De ouders van Eugène begonnen er in 1974 een pensionnetje van twaalf kamers en de verkoop van pannenkoeken.
“In 1992 ben ik in de zaak gestapt en in 1994 heb ik de zaak overgenomen van mijn ouders. Omdat we hier bij het restaurant niet de vergunning kregen om kamers te bouwen - vanwege Geuldal Landschapspark - hebben we een nieuw Hotel met 31 kamers gebouwd in het buurtdorpje Heyenrath, welke gerund wordt door mijn zus en zwager.” Jarenlang ging het uitstekend met de Gerardushoeve. Grote kracht achter het succes waren de dagjesmensen die met busladingenvol van het schitterende uitzicht kwamen genieten. Maar Eugène en Judith merkten dat hun bezoekers vergrijsden en dat modernisering van de hoeve noodzakelijk was.
“Daar zijn we vijf jaar geleden mee begonnen. Toen hebben we de keuken en de kaart aangepakt. De huidige tijd vraagt om beleeftoerisme. Wij wilden dat ze naast het mooie uitzicht óók zouden komen voor het goede eten. En dus bestaat onze kaart nu voornamelijk uit streekproducten. Van boer tot bord om het zo maar eens te zeggen”, vertelt Eugène Vaessen.
De tekst gaat verder onder de foto
Metamorfose
De aanpak van de keuken was bijzonder geslaagd maar het mooie uitzicht, dat op heldere dagen wel veertig tot vijftig kilometer ver reikt, bleek een geduchte ‘tegenstander’. “Nog steeds bleven mensen om een tafeltje bij het raam vragen terwijl het toch onze ambitie was om mensen in de eerste plaats voor het eten bij ons te laten komen”, vertelt Eugène Vaessen. Om de gewenste verjonging en vernieuwing in hun restaurant te krijgen besloten Eugène en Judith de hulp van interieurarchitect Hans Kuijten in te roepen om het hele interieur te vernieuwen. “We wilden het hipper hebben. Stadser ook. Zoals het jongere publiek dat kent van zaken uit de Randstad, Aken of Maastricht. Het moest hier veel meer een totaalbeleving worden”, vertelt Eugène.
Hans Kuijten inventariseerde de wensen en bedacht een plan voor het interieur. “Hij heeft op zijn website staan dat ‘ie creator van ongekende werelden is. Nou, wat mij betreft heeft ie dat meer dan waar gemaakt”, zegt Eugène. Op 18 december 2017 was het zo ver en ging de Gerardushoeve dicht. Alleen de buitenste vier muren bleven staan en werd met man en macht, voornamelijk regionale bedrijven, gewerkt om de metamorfose in vijf en een halve week af te krijgen.
“We werkten met een enorm strakke planning waar iedereen voortreffelijk mee om is gegaan. En het resultaat? “Dat is meer dan 300 procent geslaagd. Het was enorm spannend toen we op de openingsavond de mensen bewust hun eigen plekje lieten kiezen in het restaurant. Zouden ze weer bij het raam gaan zitten? Maar nee hoor, iedereen zocht een ander plekje uit zoals bijvoorbeeld in de mooie ronde zitjes die echt één van de favorieten zijn geworden. Zo zie je maar wat vernieuwing kan doen!”
